Ne garip sadece 5 dk sonra doğum günüm.Dünyaya bir ben geleceğim bir benin üstüne ve 16 olacak yaramazlıklarımın toplam yılı.Yaşıyorum ama neyin uğruna gerçekten bilmiyorum.Hedefim ; Türkiyeyi kurtarmak.Bu sanatsa oabiir fiziksel olabilir , siyasal olabilir.Ve istediğim tek şey ben öldüğümde adım rahmetle anılsın.Tıpkı ismi olmayan bir şehit gibi..Dakikalar ne kadar da tuhaf bugün.Senelerde.Mesela ; geçen yıl ki arkadaşlarım yok yanımda , çok farklı insanlar var.Karakterim de gittikçe değişiyor tıpkı tanıdığım iki yüzüler gibi ve sen...Sen aşk ; hayatımdan çıkardım seni.Bittin evet başardım.Ama aşksız yapamadan bitirdim.Bitirirken bile aşıktım.Biliyorum şu an hala aşığım ama saklı tutuyorum....
Ve...Yeni düşüncelerimle yeni arkadaşlarımla DOĞUM GÜNÜM KUTLU OLSUN!

Hayatımdaki en boktan anlar no1

 İlk önce şu şarkıyı açın. Ve şimdi şarkıya bırak kendini.
 Ben artık çok yoruldum, her şeyinden. Her zaman aynı şeyler oldu. Çok özledim dedin seni çok seviyorum dedin, bende salak gibi inandım. Hemde her seferinde. Şimdi yine durmuş karşımda beni özlediğini söylüyorsun. Ama benim buna gücüm yok ki. Döneceksin sonra ben yine sana çok alışcam ve birden her şey bitecek. Ben hiç bir şey yapamayacağım. Sen birden benden uzaklaşacaksın. Ben yine ağlayacağım, hemde çok -her defa olandan daha fazla-. Çok fazla acı çekeceğim. Sen ise hiç bir şeyden habersiz, kulağını bana kapatmış bir köşeden beni izleyeceksin, arkadaşlarınla belki de dalga geçeceksin. Umrunda bile olmayacağım. Ama ben seni her görüşümde ayrı ayrı ölcem. Her defasında çok ayrı bağlanacağım sana. Ama sen asla beni umursamayacaksın.
 Peki şimdi söyle ben seni nasıl unutayım? Nasıl her şeyi birden sileyim? Hiç mi düşünmedin beni? Hiç mi üzüldüğümü, senin için ağladığımı düşünmedin? Benle beraber bütün yakınlarımında mı üzüldüğünü düşünmedin?
 Şimdi sadece sana ne yaptığımı düşünüyorum. Yapma böyle, beni sevmemen bu kadar zor olmamalı. 1 senedir bütün dileklerimde sen varsın. Sen başkalarıyla gününü gün ederken, ben saatlerce ağladım. Bana sadece bir saniye bakman için bile her şeyimi veririm, bilirsin ya da bilmezsin.
Bana en son beni unut demiştin. Ne oldu peki? Niye geri dönmeye çabalıyorsun şimdi? Yapma bunu bana lütfen. Hayatımda ilk sevdiğin insanı mutlulukla hatırlayayım ne olur. Kendini daha fazla düşürme gözümden.

Salaklığımıza doyulmayacak bir hareket: AŞK.

 Aşk o kadar basit bir şey değildir. Kendini zorla da kimseye aşık edemezsin. Yani sorun şu ki kimse aşık olacağı kişiyi seçemez ki seni sevmeyen birini sevmeye başladığında bu sıçtığının resmidir. Hele ki kafanı yastığı koyduğun an, onunla ilgili hayaller kurmaya başladıysan git kendini en yakın gökdelenden at.
Ne yaparsan yap kendine olamazsın. Zaten o insanı sevdiğini de sonradan anlarsın ve her şey için çok geç olur. Kısaca hayatınızı siktiğinde anlarsınız onu sevdiğinizi.
 O size istediği yalanı söylemiştir ve tabikide embesil gibi bizde inanmışızdır. Sizi o göt kadar sürede kendisine aşık etmiştir (Kesin bununla ilgili büyüleri var piçlerin). O sizin her şeyiniz olmuştur, onu hayatınıza dahil etmişsinizdir. Onun en sevdiği, nefret ettiği her şeyi adınız kadar iyi öğrenmişsinizdir. İlk önce "Her şey mükemmel gidiyor." dersiniz herkese, kendinize.. Ama bunun sonu geldiğinde kabullenemezsiniz. Önceleri ağlarsınız her gece, her şarkıda, her sözünde, her üzüntüsünde kısaca her zaman. Sonraları kendinizi suçlarsınız, "Ben şu siktiriboktan şeyleri yapmasaydım her şey mükemmel olacaktı" dersin. Ama kendini hiç bir zaman suçlamamalısın, yani ben bunu öğrendim. Çünkü o pezevenk yine aynı bokları yiyecekti, sonuç yine aynı bok olacaktı. Daha sonraları yokluğuyla çok büyük bir acı gelir, özlemden. O senin sürekli karşındadır ancak gidip tek bir laf bile edemezsin. Sanki uzansan elini tutabileceksin, öpebileceksin ama yapamazsın. Sana çok yakındır ama bir o kadar da uzaktır. 
 Her şeyiyle sizi boğmaya başlar bir zaman sonra, en çokta yokluğuyla. Önceleri alıştığını sanarsın, herkese böyle söylersin. Ama birden bir şarkı çalar, bir yazı okursun hemen aklına düşer. Beynin uyuşur. Sadece onu, yaptıklarını, dediklerini, dokunuşlarını düşünürsün. Bir zamanlar seni varlığıyla bağlayan insan şimdi yokluğuyla seni hayattan koparır. O senin ağzına da sıçsa sen hala salak gibi onu anlatırsın herkese. Aslında iyi biri olduğunu söylersin en yakınlarına, zaten seni sevmemesi de onu kötü biri yapmaz ya. Sonralarında tıpkı "O" olmaya başlarsın. Tüm sevdiği şeyleri yaparsın. Film izlemeyi, kahve içmeyi, maviyi, yağmuru seversin.. Her şeyini. Ama o bunların asla farkında olmaz hatta siklemez bile seni. Çünkü senin üzüntün onun için hiç bir şey ifade etmez. Sadece umrunda olan kendi mutluluğudur. Hayatına yeni fallikleri alır sanki nispet yapar gibi. Ama sen yapamazsın işte bunu, sadece onu beklersin sanki bir bok varmış gibi. Ama gelmez. Onsuz yaşayamazsın diye bir şey yok, tabikide yaşarsın ama sen bunu asla tercih etmezsin.
 Sonralarında bir bakmışsın yalnızlığa alışmışsın, çevrendekiler birer birer azalmış. Dedim ya alışmışsındır artık, kimsenin yokluğu koymaz sana
 Sonuç olarak onu sevmekten kurtulamazsın. Her zaman sana kendini bir şekilde hatırlatır. Karşısına geçip "Sev artık beni orospu çocuğu" demek istersin ama diyemezsin çünkü sana siktir çekeceğini bilirsin.
Şimdi ben bu hayvan kadar yazıyı sırf onun için yazdım. Ben ki tuvalete bile gitmeye üşenen insan.
Neyse öyle işte.

Sensiz (Nefessiz) Bir Yeni Yıl

 Yeni yıla giriyoruz ve sen yoksun yanımda.Aslında hiç olmadın , hep yoktun.Ben seni hayallerimde büyüttüm zaten.Hayallerime büyüdün.Koca adam oldun , evlendin falan.Bir çok kez küsüp barıştık seninle yine de evlendik hayallerimde.Peki neden ben hep aynı kaldım?Sen büyüdün ben hala küçüğüm , küçücük?Beni yetim cocuklar gibi niye ortada bıraktın?
 Sen hep başkalarını sevdin , hep başkalarındaydın.Onlar benden daha güzeldi , daha zayıftı , daha naifti.Ben se sokak çocuğu.Bazen aşk dilencisiydim bazen gururlu bir evsiz.Buydu senin gözündeki yerim.Küçük bir çocuk.Büyüyemeyen bir çocuk.Hep öyle kalacak.Hep oyun oynayan , pollyanna , masum , sevimli , her şeyi saçlarının okşanmasıyla unutan.Hayır ben değilim bu  ya da öyleyim.Sen ne dersen de ; ama ben sadece ölü biriyim.Evet , doğru , büyümüyorum.Çünkü ben oyun parkındaki bir direğim.Ne kadar sert görünsem de çocuklar için renkten renge girerim.Sırdaş olurum.Ama hiç bir zaman namussuz olmam.
 İnsanlar o kaybetti diyorlar , yanılıyorlar.O niye kaybetsin ki , sevmedi ki hiç o.Bilmez ki değerimi.O hep onlara bakacak, hep onlara.Ben de hep hayatıma , hayır şu an bile onu düşünüyorum, hayatıma bakamıyorum.Neden her şeyi sonuna kadar dibine kadar götürmek istiyorum ki?Tadında bırak gitsin.Ne kadar tatlı olursa olsun.Benden değerli mi?Biliyorum , değerli.Son vermek gerekiyor.2012 de ayn hataya düşmemek gerekiyor ve sevdiğim , seni tamamiyle unutmam gerekiyor.Çünkü sen acıdan başka hiç bir şey vermiyorsun bana..